Het Congres van Wenen
Vanuit Breclav trokken de riddertjes samen met de sneeuwman zuidwaarts richting Wenen. Reeds in de voormiddag keek het leger riddertjes vanop een Oostelijke heuvel uit over de Donau en de prachtlievende Oostenrijkse hoofdstad. Aan de Südtirolerplatz hadden de Oostenrijkers nog maar net een splinternieuw kruispunt voor internationale reizigers gebouwd, compleet met een herberg van maar liefst 17 verdiepingen hoog. De riddertjes lieten er hun bepakking achter en trokken samen met de sneeuwman de stad binnen.
Wenen was volledig in kerststemming. Tien kerstmarkten verspreid over de stad probeerden allerlei lekkers aan de ridder te brengen, maar bij nader inzien vooral grote hoeveelheden alcohol in warme dranken. Een turbo punch later stonden de riddertjes op het binnenplein van de Hofburg. Hadden ze wat te veel gedronken? Neen, hun ogen bedrogen hen niet: overal waren sneeuwpoppen, kerstmannen, rendieren, zingende ijsberen en andere winterfiguren te zien. Het congres van Wenen waar de sneeuwman die de riddertjes in Moravië hadden ontmoet naar op weg was, zou weldra beginnen.
Wat er besproken werd op het congres? Nu ja, dat mochten de riddertjes eigenlijk niet weten. Links en rechts hoorden zij zaken over linkse en rechtse bochten, een loslippige kerstman vertelde dat hij zich vooral zorgen maakte over de koopkracht, terwijl voor de sneeuwman toch vooral aandacht moest gaan naar de strijd tegen de opwarming van de Aarde. De riddertjes besloten om wat rond te rijden met de paardenkoets en de kunst- en rariteitencollectie van hun Habsburgse vrienden eens te gaan bekijken: ze waren tenslotte op vakantie.
