Groeten uit Bazel
’s Morgens in Mulhouse werden de riddertjes gauw gewaar dat de zondagsrust hier met het grootste respect werd behandeld. De stad leek nogal uitgestorven en de publieke koetsen reden amper tot zelfs eigenlijk helemaal niet. Nochtans wilden de riddertjes gaarne nog een andere expositieruimte een bezoekje brengen, nadat de verzameling koetsauto’s gisteren danig in de smaak was gevallen. Deze verzameling bestond namelijk óók uit koetsen zonder paarden, maar dan nog groter en sneller en spectaculairder.
Nu, de openbare koets die de riddertjes nodig hadden, bleek dus echt niet te rijden en andere opties bleken er ook niet voor handen. Gelukkig was er één van de riddertjes slim genoeg om te opperen hun (stalen) rossen te gebruiken. Dat bleek een goede zet, want het Cité du Train was deze moeite ruimschoots waard met tientallen oude en moderne koetsen, de ene nog indrukwekkender dan de andere. Sterker nog! Sommigen reden nog ook! Jawel, de techniek staat voor niets! De riddertjes mochten zelf even meerijden met een draisine. Tof hoor! (Al had die wel even tot in het stadscentrum mogen rijden – te paard door de regen is ook niet je dat.)
Na een lekkere omelet en flammenkuche soldaat te hebben gemaakt in de bijhorende herberg, keerden de riddertjes terug naar het centrum van Mulhouse. Ditmaal konden ze daarvoor wel rekenen op een openbare koets, zelfs één van het snelle soort. Op die manier leek er voldoende tijd over te zijn om de veldtocht naar het Zuiden nog wat voort te zetten, want die Pflicht ruft! Om na te gaan of de passen berijdbaar waren rond deze tijd van het jaar besloot de koning om een verkenningsmissie uit te sturen naar Basel, dat hier Bâle bleek te heten.
Na de grenswachten professioneel ontweken te hebben ontplooide zich voor hen Basel. Doorheen de stad slingerde zich de Rijn, maar die vonden de ridders toch wat teleurstellend na ze in hare volle glorie overgestoken te hebben in de bisschopsstad Köln. Maar we zijn hier niet om van het uitzicht te genieten! (Dat er overigens best mag wezen.) Getweeën begaven ze zich door de stand, keurig nota makend van alle versterkingen, verdedigingen, rijke huizen en ander interessants voor marcherende heerscharen. Om niet op te vallen besloten ze nog snel even een hapje te eten, maar dat bleek de thesauriër zo veel te kosten dat de ridders tijdens de veldtocht over de Alpen zouden moeten overleven op hun rantsoenen. Het (geheime) doel was immers nog ver!
Snel, maar onopvallend, gingen ze terug naar de postkoetsstopplaats, alwaar zij de tabellen der verrichtingen consulteerden en zagen dat de sporen richting Italië vrij waren. Het doel van hun missie (naar Basel) was bereikt en ze maakten zich op om terug te keren. Helaas bleken ze net een beetje te laat van de dis vertrokken en konden ze nog een uur genieten van de mooie doch dure stad Basel. Morgen naar Italië – en door de Alpen! Want de Franse sporen worden sneller weggespoeld dan ze gebouwd kunnen worden!
