Van Tirol naar Beieren
Het werd kouder, de wind trok aan en de hemel toonde een eentonig grijs. Als het niet juni was geweest, dan zou ik geschreven hebben dat de herfst in aantocht was. Maar het is juni, dus kan ik slechts zeggen dat het slecht weer is, en bij deze: het was slecht weer in Innsbruck.
De afspraak van de riddertjes met de graaf van Tirol was maar voor de namiddag, dus besloten ze des ochtends de bergen in de trekken om naar de dieren te gaan kijken. Het bezoek aan de wereld vol vreemde beesten in Zagreb was hen goed bevallen en men had vernomen dat de Tirolers hier een quasi exhaustieve verzameling van de fauna in de Alpen hadden aangelegd.
Met bruine beren, wolven, een wisent, een steenarend (je weet wel, de adelaar van het wapenschild van Tirol), een eland en nog zoveel meer was het bezoek – ondanks de aanhoudende regen – zeer fijn. Met een vers geschoten vos als relatiegeschenk gingen de riddertjes naar de Hofburg, een groot gebouw in het centrum van de stad opgetrokken door de Oostenrijkse in een wel zeer moderne stijl.
Na het overtollige water van zich afgeschud te hebben (wie gaat er nu ook op jacht in de gietende regen), groetten ze de graaf van Tirol in de magnifieke Riesensaal. Het geschenk werd in dank aanvaard en na een gezellig sapje in het Chinese salon waren de goede gelovige Tirolers helemaal overtuigd van de Heilige zaak.
Jodelend van geluk door dit plezier besloten de riddertjes om de volgende dag ook het hertogdom Beieren nog met een bezoekje te vereren. Daarvoor namen ze eerst een konvooi door de bergen naar Garmisch-Partenkirchen. Ze hadden onderweg opgevangen dat in dit dorp een fijne sport werd beoefend, maar bij de aanblik van de enorme schans, namen ze snel het eerste konvooi naar de Beierse hoofdplaats München.
De al even goede gelovige inwoners van de stad waar het bier altijd overvloedig vloeit, moesten zeker te overtuigen zijn om mee te strijden tegen de ongelovigen (waarom bouwen ze anders al die grote kerken in de stad?). Maar na een eerste korte verkenning van de stad was het alweer meer dan tijd om een Biergarten op te zoeken en de innerlijke ridder te versterken. De hertog van Beieren kon wel wachten tot morgen.
