Het Kroatische kruis
Met triomfantelijk trompetgeschal voer de vloot de haven van Bari uit met als koers het enkele zeemijlen verder gelegen Dubrovnik. De riddertjes begaven zich snel naar hun kajuit en kropen onder de wol. Toen ze de volgende ochtend wakker werden klonk vanuit het kraaiennest alreeds: “Land in zicht!” En wat voor land! De onovertroffen Kroatische kust lachte de riddertjes toe. Toen ze in galop de poorten van Dubrovnik naderden dachten ze allen: gelukkig moeten we deze stad niet bestormen.
Het was nog vroeg in de ochtend en de verzamelplaats voor de kruisvaarders was niet meer zo ver weg, dus was er nog wel even tijd voor een grondige inspectie van de versterkingen rond de stad. Die bleken ronduit indrukwekkend te zijn. Zeker de beklimming naar het fort Lovrijenac bleek erg in de smaak te vallen, hoewel het voor sommige riddertjes toch weer wat warm begon te worden voor dergelijke inspanningen.
Na een beleefdheidsbezoekje aan het paleis van de plaatselijke heerser, de rector, waarbij het gezelschap toch ietwat ongerust werd toen men de gevangenis mocht bekijken, ging het onder leiding van een lokale en roekeloze snelheidsduivel noordwaarts naar Split. Sneller dan verwacht kwamen de riddertjes aan in deze grote stad waar heel wat volk was samengelopen omdat er die avond blijkbaar een belangrijk sportief evenement op het programma stond.
Het was alweer de volgende ochtend toen Godfried alle manschappen bijeen riep in het paleis van Diocletianus om de gang van zaken te bespreken. Dat de Heilige expeditie naar Jeruzalem zou vertrekken, stond buiten discussie. Alleen bracht een gebrek aan keizerlijke steun de onderneming in gevaar. De zwaarden van paus en keizer dienden verenigd te worden en daarom had Godfried een speciale opdracht voor de riddertjes. In plaats van mee ten strijde te trekken tegen de ongelovigen, zouden ze terugkeren naar het keizerrijk om meer steun te vergaren.
De koning en zijn elf kornuiten besloten er geen gras over te laten groeien en reserveerden hun plaatsen op de enige ijzeren koets die des dag nog noordwaarts zou vertrekken. Maar wat bleek enige tijd na het geplande vertrek? De snelle koets op sporen was vervangen door een tragere versie op vier wielen. Een nieuwe tegenslag rijker kwamen de riddertjes zo pas laat op de avond in Zagreb waar ze een centraal gelegen herberg opzichten voor de nacht.
