Bij Heidi in Tirol

In deze moderne tijden, het is tenslotte al 1100, kan een mens zich zeer snel verplaatsen. IJzeren koetsen (en vogels) brengen ons van het rijk van priester Jan tot Cathay tot het land van de Noormannen. Een ridder zou dus kunnen verwachten dat de in verhouding minieme afstand tussen Carniola en Görz in geen tijd kon worden afgelegd.

Niet dus. Om uit Carniola weg te geraken moest iedereen vroeg uit de veren (weeral), snel ontbijten (weeral) en lang op de ijzeren koets zitten (alweer). Gelukkig bleek het uitzicht zeer de moeite – alleen hadden blijkbaar veel “pelgrims” (als men zo’n zootje ongeregeld pelgrims kan noemen) juist vandaag uitgekozen om zich dieper in het rijk te begeven.

Al snel waren ze dit volkje beu en besloten ze een zijlijn te nemen richting de hoofdplaats van Görz, Lienz, alwaar ze een kort wandelingetje maakten langs de stadstoren en een weinig aten (poëtisch: er was veel eten). Helaas bleek lokale voogd die optrad voor de patriarch van Aquileia niet te vinden. Ofwel was hij al vertrokken naar het zuiden, ofwel hield hij zich subtiel verborgen.

Volgens bepaalde achterdochtige ridders was het zeker het tweede, want alle herbergen in deze stad bleken volzet, waardoor de voltallige ridderschare terug verder moest trekken, naar een onooglijk dorpje (al was het niet zo onooglijk als bepaalde heimatdorpen van sommige ridders) genaamd Abfaltersbach, waar in een stal onder de sterren wel nog plaats was. Afijn, dat zou zo zijn indien dit een ander verhaal was, want in werkelijkheid was er uiteraard een gewone herberg in het dorpje, waar ze goed ontvangen werden.

Omdat het nog vroeg was, maar ze toch niet meer verder gingen (Innsbruck was nog ver en het weer in de bergen is notoir onbetrouwbaar), besloten ze om een kleine jachtexpeditie te organiseren in de dichte wouden, want waar houdt een ridder zich anders mee bezig? De jacht was succesvol, want er was een kruidenier, zodat ze des avonds konden genieten van heerlijk klaargemaakte spijzen, die ze uiteraard zelf geschoten hadden (het was dan ook een overwegend vegetarische maaltijd). Gelukkig was het hier wel rustig en verwachtten ze allen een verkwikkende nachtrust, want morgen zou het ongetwijfeld weer vroeg dag zijn.