Eeuwige rust

In Karditsa was niets. Weliswaar was dat wat Jason wou, eeuwige rust, maar helemaal niets zou toch ook maar gaan vervelen. Jason was ten slotte een koning, en die zijn wel wat gewend. Gelukkig lag Karditsa niet zo afgelegen dat er ook helemaal niets te beleven viel. In de buurt lag het machtige Larissa, geboorteplaats van de Peleïde Achilles. Aan het einde van de vlakte lag het helende Trikalon, zetel van Asklepios. En in de heuvels enkele mijlen stroomopwaarts stegen heiligen ten hemel in de kloosters van de Meteora. Deze vlakte leek de ridders wel wat voor de onrustige koning. Maar vooraleer te beslissen, eerst verkennen.

Omdat je een expeditie beter niet begint zonder de zegen van één of meerdere goden af te dwingen trok de heerschare prompt richting de kloosters van de Meteora. Hoog boven de vlakte torenden de kloosters uit. Uiteraard was het noodzakelijk om er zoveel mogelijk te bezoeken, want met goddelijke zegens is het zoals met mensen: hoe meer, hoe beter.

Eenmaal aangekomen in het eerste klooster bleek het met die onherbergzaamheid nog wel mee te vallen. In vervlogen tijden kwam iedere bezoeker met ladders, touwen en een wiebelig kraantje, maar slimme Grieken hadden al even besloten dat een weg toch iets eenvoudiger was. Er reed zelfs een diligence tussen het dal en de verschillende kloosters! Alleen bleek die niet altijd op dezelfde plaats te stoppen en moesten de ridders toch nog een paard huren. Veel monniken waren er ook niet te zien, maar er heerste een aura van heiligheid en rust (na sluitingstijd).

Hoewel ze alleen naar de kloosters waren gekomen om de zegen af te smeken, leken ze ook wel een plaatsje gevonden te hebben voor Jason en zijn kornuiten. Het was er rustig, er waren onderdanen om te overheersen, en zelfs de legers van Colchis zouden het moeilijk hebben om de rotspunten aan te vallen.

Maar een koning heeft een verzetje nodig. Voor het dorp aan de voet haalden de ridders hun neus op, maar het helende Trikala leek wel iets. Voorzien van kasteel, uitkijktoren en met gezellige taveernes zou het de perfecte party spot zijn voor een zichzelf respecterende koning. Zelfs liefhebbers van curieuze creaturen kwamen aan hun trekken, want er was zelfs een zoölogie! Jaja, zo klonk het in koor, dit is de plaats waar Jason moet komen wonen. Er is hier rust, maar ook feest, en het is nogal afgelegen, dus hier zullen zijn diverse vijanden hem niet kunnen vinden. Nu alleen nog overtuigen …