De tocht naar Iolkos
De piraat van Alonissos bracht de riddertjes zoals beloofd spoedig en veilig aan land. Hij meerde zijn piratenschip aan in de grote haven van Volos, waar enkele drukzwaaiende Grieken hem gebaarden zo snel mogelijk zijn lading te lossen en weer voort te varen. De riddertjes van hun kant vonden snel onderkomen in een wat lawaaierige herberg en vonden – na even zoeken – ook een taverne waar ze vlees en bier in de aanbieding hadden. Ze hadden echter niet meer aan de piraat kunnen vragen waar die vriend van hem woonde die hen meer zou kunnen vertellen over het Gulden Vlies, maar dat waren zorgen voor morgen.
De volgende dag zagen de riddertjes in de havenstad allerhande aanwijzingen dat ze inderdaad hier het Gulden Vlies zouden kunnen vinden. Straatnamen, pleinen en monumenten: alles sprak over het Gulden Vlies, een groep mysterieuze Argonauten en een zekere Jason. De riddertjes besloten om de baai van Volos te verkennen op zoek naar deze zonderlinge Grieken. Omdat ze hun paarden en eigen benen de afgelopen week toch al danig op de proef hadden gesteld, kozen ze ditmaal voor een wat roestig treintje dat langs een smalspoor de bergen van de Pelion inreed. Het moet niet gezegd dat dit door menig ridder op heel wat enthousiasme werd onthaald.
Helaas bleek het treintje toch maar weer tot aan de voet van het dorp Milies te rijden en moesten de riddertjes alweer te voet omhoog om vanaf het metloofbomenbedekte dorpsplein een schitterend uitzicht te hebben over de streek. In de baai zagen zij niet enkel de moderne havenstad Volos, maar ook enkele interessante andere plekken. Ze kregen wat meer uitleg van de wat oudere Griekse dame die je op dit soort plekken steeds op een bankje in de schaduw zal aantreffen. De versterking in de verte was Sesklo met iets ervoor ook Dimini waar volgens het dametje dingen te vinden die duizenden jaren oud moesten zijn. Vanuit Dimini vertrok bovendien de weg naar Iolkos waar – alweer volgens het dametje – de Argonauten waren te vinden.
Dit laatste trok natuurlijk de aandacht van de riddertjes, gezien die Argonauten mogelijk wel eens het Gulden Vlies zouden kunnen hebben. Terug aan de voet van de heuvel gingen ze gezwind op zoek naar iemand die hen meer kon vertellen over de Argonauten. Omdat in Dimini de weg naar Iolkos begon, trokken ze met paard en kar naar Dimini. Dimini was ooit een machtige plaats geweest, dat kon je zien. Op een heuvel, met brede muren en grote poorten; omringd door indrukwekkende graven. Maar, volledig verlaten. Enkel een eenzame Helleen bewaakte de toegang.
Gelukkig was de weg naar Iolkos er wel nog. Gezien het bergaf was, had ook niemand er een probleem mee om hem te volgen. Doorheen landerijen trokken ze tot ze plots, enigszins onverwacht, terug in de buitenwijken van Volos stonden. Was Volos het mythische Iolkos? Zo leek het wel! Ze bleven de weg volgen en kwamen aan in het Mouseion, en daar vonden ze eindelijk het volledige verhaal. Jason was met zijn Argonauten in lang vervlogen tijden naar Colchis, aan de Zwarte Zee, getrokken, om daar het Gulden Vlies te veroveren. Met behulp van de machtige Medea slaagden ze in de moeilijke opdracht, en zo kon Jason koning worden. Maar in een Grieks verhaal zit er altijd een adder verscholen. Omdat hij Medea verraden had, werd Jason uitgespuwd door de goden en bleef hij geen koning. Volgens een plaatselijke legende is hij nog steeds te vinden langs de kade in Iolkos…
